Dynamiektekens: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
| Regel 3: | Regel 3: | ||
De letters {{dyn|f}} (''fort''e= hard) en {{dyn|p}} (''piano'' = zacht ) worden gebruikt om relatieve luidheid aan te geven, resp harder den normaal en zachter dan normaal. De dynamiektekens worden altijd met een vet-cursieve serif-letter genoteerd. | De letters {{dyn|f}} (''fort''e= hard) en {{dyn|p}} (''piano'' = zacht ) worden gebruikt om relatieve luidheid aan te geven, resp harder den normaal en zachter dan normaal. De dynamiektekens worden altijd met een vet-cursieve serif-letter genoteerd. | ||
| − | { | + | {| |
|- | |- | ||
| {{dyn|ppp}} || pianissimo possible || zo zacht mogelijk | | {{dyn|ppp}} || pianissimo possible || zo zacht mogelijk | ||
| Regel 20: | Regel 20: | ||
|- | |- | ||
| {{dyn|fff}} || fortissimo possibile || zo hard mogelijk | | {{dyn|fff}} || fortissimo possibile || zo hard mogelijk | ||
| − | + | |} | |
Versie van 29 apr 2015 12:54
Dynamiektekens worden gebruikt om in muzieknotatie aan te geven hoe luid een passage gespeeld moet worden.
De letters f (forte= hard) en p (piano = zacht ) worden gebruikt om relatieve luidheid aan te geven, resp harder den normaal en zachter dan normaal. De dynamiektekens worden altijd met een vet-cursieve serif-letter genoteerd.
| ppp | pianissimo possible | zo zacht mogelijk |
| pp | pianissimo | heel zacht |
| p | piano | zacht |
| mp | mezzo piano | tamelijk zacht |
| mf | mezzo forte | tamelijk hard |
| f | forte | tamelijk hard |
| ff | fortissimo | heel hard |
| fff | fortissimo possibile | zo hard mogelijk |